|
> A C T I V I T E I T E N < Doelstelling - Excursies - Inventarisaties en tellingen - Overig Een dagje Hondsbossche Zeewering
Op de parkeerplaats waren we het al snel met elkaar eens dat we een tussenstop zouden maken op weg naar onze bestemming. In het Noordhollands Duinreservaat bij Castricum werd namelijk al diverse dagen de zeer zeldzame blauwstaart gezien. Dit is een oostelijke soort die slechts enkele malen in Nederland is gezien. Dit exemplaar is vorige week gevangen op een ringstation en deze week herontdekt op slechts 100 meter afstand van het ringstation. Binnen een klein uur parkeerden we onze auto aan de Zeeweg in Castricum aan Zee en meteen konden we beginnen met vogelen. Grote groepen lijsterachtigen (vooral kramsvogels en koperwieken) trokken als een lange zwerm laag over ons hoofd. Soms zag je enkele honderden kramsvogels tegelijk, een indrukwekkend gezicht. Naast de vele lijsterachtigen volgden ook graspiepers, veldleeuweriken en grote groepen vinken en spreeuwen. Duizenden vogels waren duidelijk op trek naar het zuiden. Hoewel dit natuurlijk erg mooi was om te zien, was dit niet ons doel en dus moesten we maar beginnen aan de wandeling richting het Hoefijzermeer. Onderweg nog steeds flink veel kramsvogels en koperwieken, maar ook enkele gaaien, roodborstjes en mezen. Na ongeveer een half uur lopen hoorden we volop vogelzang en sommigen onder ons dachten: nou, dit moet een topplek zijn. Als je echt goed keek zag je diverse netten staan en de geluiden waren geen echte vogels maar kwamen uit speakers. Dit was dus het vogelringstation waar de vogels met geluiden gelokt en gevangen worden om vervolgens te ringen. Helaas is het terrein niet toegankelijk voor bezoekers.
We besloten een klein stukje door te lopen en naar de vogelhut aan het meer te gaan. Hier een kopje koffie en mooi zicht op de aalscholverkolonie, kuifeenden, tafeleenden en een viertal dodaarsjes.
Toen maar voorzichtig teruggelopen en opeens zat daar de blauwstaart. Hij vloog een stukje verder maar kwam juist daar prachtig in beeld. Vervolgens een brul van Martijn om ook de anderen te waarschuwen en de groep van tientallen vogelaars die aan de andere kant stond kwam ook meteen onze kant op. Het beestje ging even op het pad zitten en vervolgens in een struikje, maar toen werd het toch te druk naar haar zin en verdween ze tussen de struiken. Niet iedereen van onze VWG had de vogel gezien en gelukkig duurde het niet langs voor ze weer zichtbaar was.
Diverse malen kon je de blauwstaart goed zien aan de rand van en soms zelfs op het pad.
Op de Hondsbossche Zeewering een prachtig ver zicht over de zee. Door de zuidoostenwind echter weinig zeevogels aan de kust en een eerste blik leverde niks op. Even later vond Kees de eerste zeevogel , een roodkeelduiker. Al snel volgens nog een roodkeelduiker en opeens kwam een zeekoet in beeld, even later gevolgd door een tweede. De zeekoeten werkten goed mee en kwamen vrij dichtbij, net achter de branding. Ze lieten zich goed bekijken en dat wil niet altijd lukken met een zeekoet. In de branding werd ook nog een volgende roodkeelduiker ontdekt.
Vervolgens een stukje verder bij Camperduin, op deze plek werden al enkele weken strandleeuweriken gezien. Helaas werden ze nu al twee dagen niet meer gezien en ook wij hebben ze niet kunnen vinden. Bovendien was het door het mooie weer behoorlijk druk en dat is ook niet erg bevorderlijk voor deze vogels. In de polder wel nog enkele mooie tapuiten en op zee ontdekten we nog een eend die voor wat twijfel en discussie zorgde door het ons wat onbekende kleed. Uiteindelijk bleek het toch om een vrouwtje zwarte zee-eend te gaan. Op de dijk nog even gezellig met elkaar gekletst en genoten van het mooie weer. Om even na 15.00 uur was het tijd om weer richting Alphen te gaan!
|
Op zondag 23 oktober stond de excursie naar de Hondsbossche Zeewering gepland. Om ’s morgens 8 uur stonden we met 9 personen klaar om op pad te gaan. Net als de vorige keren hadden we weer geluk met het weer: een strakblauwe lucht en volop zon! Wel een redelijk zuidoostenwindje, maar al met al uitstekend weer.
Even verderop stond een groep van enkele tientallen vogelaars in de hoop om de blauwstaart te spotten. Bij navraag aan enkele personen bleek de blauwstaart zich vanmorgen nog niet echt gezien te laten hebben. Slechts twee personen dachten de vogel kortstondig te hebben gezien, anderen die er al vanaf zonsopkomst stonden hadden nog niks gezien. Na een kwartier wachten nog steeds geen spoor van de blauwstaart en het gevoel dat we de soort niet zouden gaan zien werd groter.
