VWG Alphen

Vrijdag

Op vrijdagochtend 12 oktober was het tijd voor ons Vogelweekend Texel 2018 naar Texel. Met 11 personen verzamelden we op de parkeerplaats waar al de eerste vogels genoteerd werden. In de lucht was al duidelijk te zien dat er een behoorlijk vogeltrek van met name vinken, lijsters en veldleeuwerik was.
De eerste stop was gepland bij de waterberging van Twisk. Hier stonden al flink wat vogelaars en ook kwamen we onze collega’s van VWG Koudekerk-Hazerswoude hier tegen.
We zagen hier een mooie groep goudplevieren, watersnippen, enkele grutto’s , een bonte strandloper en flink wat eendensoorten. Zowel een grote gele als een witte kwikstaart vlogen over.
Langs de IJsselmeerdijk reden we noordwaarts en bij de Dijkwielen werd een koffiestop gemaakt, met heerlijke zelfgemaakte koek van Truusje. Een waterral riep vanuit het riet en verder waren vooral de kuifeenden talrijk.
De volgende stop was niet veel verder gepland, maar opeens zagen we Nico stoppen en snel de auto uitgaan. Hij zag boven het akkerland een rode wouw, een schitterende roofvogel. De vogel vloog van ons af, maar gelukkig konden we hem met de auto volgen en even later hebben we minutenlang van een vliegshow van de rode wouw kunnen genieten.

In de Zuiderhaven bij Den Oever tevergeefs gezocht naar een buffelkopeend, maar de dodaars en een grote zaagbek werden wel aan de lijst toegevoegd.
De tijd vloog voorbij en dus werd het hoog tijd om richting veerboot te rijden. Op Texel was het meteen duidelijk waar onze eerste stop zou zijn: er was namelijk een blonde ruiter aanwezig tussen de goudplevieren. De blonde ruiter is een Amerikaanse steltloper die maar soms in Nederland gezien wordt.
Bij aankomst zat de vogel vrij ver van ons af, maar omdat de groep goudplevieren regelmatig opvloog, vloog de blonde ruiter ook mee en hiermee kwam de vogel gelukkig wat dichterbij en ook een keer dichtbij langs vliegen. Mooi om te zien was het grootteverschil, de blonde ruiter is echt maar een klein beestje.

De locatie was vlakbij bungalowpark Prins Hendrik, we zagen de bungalows al staan, dus meteen maar inchecken.
Het warme weer nodigde uit voor een terrasje en op het park werd de eerste bladkoning gehoord en door een paar van ons ook kortstondig gezien. Opvallend waren de grote aantallen koperwieken en kramsvogels die vakkundig de bessenstruiken aan het leegroven waren.

Zaterdag

Zaterdagochtend op tijd uit bed en rond 08.15 uur gingen we naar buiten, richting de noordpunt van het eiland. Bij het Renvogelveld zagen we de eerste roodborsttapuiten en ook een tweetal paapjes. In het duin ook een gewone tapuit, een soort die ook snel richting het zuiden zal vertrekken net als een late boerenzwaluw die vlak langs vloog.
Vervolgens een wandeling door het duingebied bij De Tuintjes, een plek waar iedere vogelaar altijd wel even op zoek gaat en al veel zeldzaamheden ontdekt zijn. Ook vandaag waren we niet de enige vogelaars, al flink wat mensen hoopten hier iets te ontdekken. In de bosjes twee bladkoningen die zich wel lieten horen, maar niet lieten zien. Was de bladkoning 15 jaar terug nog een echte zeldzaamheid: de laatste jaren neemt het aantal tussen eind september en medio oktober flink toe, vooral op de Waddeneilanden en langs de kust. Blijkbaar ligt Nederland tegenwoordig dus wat beter op de trekroute van deze soort.
Ook hier in het duin weer vele lijsterachtigen, vooral de koperwiek en de zanglijster. Ze zijn behoorlijk schuw, maar zodra je op enige afstand staat, zijn de bessenstruiken voor hen!
Tussen de vele koperwieken wordt opeens een beflijster ontdekt, deze is nog een stuk schuwer en laat zich pas even mooi zien als hij verder vliegt.

Een blauwe kiekendief jaagt verderop in de duinen en vanuit de bosjes hoor je de zachte piepjes van de goudhaantjes.

Een deel van de groep loopt de terugweg over het strand en zien hier nog paarse strandloper en drieteenstrandloper.

Een volgend gebiedje op de noordpunt ligt tussen het Reddingboothuis en de Robbenjager en ook hier wandelen we een stukje.  Het wordt al behoorlijk warm (tot 25 graden op Texel!!) en deze zomerse temperaturen zorgen voor een wat lagere activiteit van de vogels (en vogelaars). Uit het riet vliegt een vogel op met een vreemd roepje. Even twijfelen en met wat slechte foto’s blijkt het een baardmannetje te zijn. Helaas laten ze zich niet wat beter zien.

Vanwege het verstevigen van de dijken aan de Wadkant kunnen we een aantal mooie plekken niet bezoeken, maar via een omweg komen we wel bij de IJzeren Kaap. Hier zien we tientallen geoorde futen in winterkleed en eidereenden.  De steenlopers laten zich goed fotograferen.

Zuidwaarts richting Oudeschild komen we langs mooie plasjes en nieuwe natuurgebiedjes, maar deze zijn vooral in het voorjaar interessant. Nu zien we er o.a. tureluur en kolgans.

Aan de zuidkant van Texel liggen De Petten en de Mokbaai.  Bij De Petten zien we een aantal pijlstaarten, smienten en een torenvalk die ons even doet twijfelen of het geen smelleken is.

De Mokbaai zit vol met vogels en met de warme zon in de rug is het een heerlijke plek om relaxed in het gras te gaan zitten (of liggen).  Heel veel bergeenden, bonte strandlopers, wulpen en rosse grutto’s worden afgewisseld met zilverplevier en enkele groenpootruiters.  Opeens hoorden we twee roofvogels met elkaar bakkeleien: slechtvalken. Een van de twee vogels komt mooi langs vliegen en ging recht voor ons op een paaltje zitten. Erg fraai! Ook grote en kleine zilverreiger laten zich zien.

Op de route terug naar onze bungalows nog een stop bij de Oorsprongweg voor de blauwe kiekendief. Een van de auto’s had mazzel en had de vogel vlak langs de auto. De vogels in het veld waren onrustig, maar de oorzaak zagen we niet, tot opeens weer een slechtvalk recht over ons heen vloog.
Na een drankje in het huisje volgde een gezellig etentje bij De Rog, waar vooral bij het kiezen van het voorgerecht voor ons geen menukaart nodig was.

Zondag

Na een lekker ontbijtje weer op tijd op pad en ditmaal was de zeetelpost bij Paal 15 ons doel. Op deze manier kunnen we ook wat zeevogels aan de lijst toevoegen. We zijn nog maar net onderweg als er, in de speciaal door Dutch Birding beschikbaar gestelde appgroep, een bericht komt dat er voor Paal 15 een walvis zwemt. Ai, dat zou toch wel een gaaf extraatje zijn voor dit weekend.
Bij aankomst bleek dat de meeste van de honderden op het eiland aanwezige vogelaars wel interesse hadden en stond er al een rij van vele tientallen vogelaars die gestaag bleef groeien.
De walvis had zich een aantal keren goed laten zien en het was inmiddels duidelijk dat het om een bultrug ging.
Uitgebreid turen over de zee leverde de eerste roodkeelduikers , jan-van-genten en een kleine jager op. Over het strand een groepje sneeuwgorzen die bij ons in de buurt wilden gaan landen, maar door de drukte het toch maar niet deden.
Opeens onrust en gejuich aan de andere kant van de groep, zij zagen de bultrug, maar wij niet. Maar even later toch, een paar flinke blows van water en een deel van de rug die boven water uitkwam. Gaaf!

Qua vogels volgden meer jan-van-genten, roodkeelduikers met daarbij 1 parelduiker , middelste zaagbek, een topper en een mooie zeekoet in de branding.

In het achterliggende duin nog een kopje koffie gedaan en daar een tijdje genoten van de landtrek van zangvogels. Er vlogen in korte tijd toch wel een paar duizend vogels over, vooral vink, koperwiek en spreeuw, maar ook keep en veldleeuwerik. Op de stenen poseert een fraaie heggenmus.

In de Staatsbossen bij De Koog even een stop bij de Fonteinsnol waar een uitkijktoren op een heuvel in het bos staat. Je hebt hier een fraai uitzicht over het eiland van Waddenzee tot Noordzee. Het is alweer warm en de vogels zijn, op een enkele roepende keep en goudhaan na, vrij stil. Een sperwer en twee buizerds laten nog een vliegshowtje zien.
Het duingebied De Nederlanden net ten noorden van de Koog is ook fraai om te wandelen. Qua vogels is het vrij stil maar een vrouwtje zwartkop zorgt toch nog voor een nieuwe soort op de weekendlijst. Tijdens de lunch in het veld horen we goudhaantjes steeds dichterbij komen tot ze stuk voor stuk vlak langs ons heen vliegen.
In de loop van middag nemen we afscheid van een deel van de groep en vervolgens gaan we weer even naar de noordpunt. Gisteren werd hier een zeer zeldzame zadellibel ontdekt en ook vandaag werden er weer twee gezien, net als op enkele andere Waddeneilanden. Deze libel uit Afrika is waarschijnlijk met de warme zuidelijke stroming en door de resten van orkanen naar het noorden toegevoerd.
Een aantal van ons wil deze libel ook wel zien en met wat geduld zien we er eentje vliegen. De kenmerken zijn met de verrekijker te zien, maar het is geen topwaarneming. Wat een geluk hebben we als we teruglopen en er dan opeens eentje (of misschien zelfs twee) zelf ontdekken. Deze vliegt diverse malen vlak voor langs en is dus veel beter te bekijken. Tientallen andere liefhebbers rennen onze kant op en genieten ook van de zadellibel. Na de bultrug weer een zeldzaamheid, maar weer geen vogel!
We lopen De Tuintjes in en gaan relaxed zitten rondom de bosjes. Het licht is nu veel mooier dan gisteren en de bewegelijke goudhaantjes zitten telkens heel mooi dichtbij. Voor het oog erg mooi, maar voor de foto best lastig, want stilzitten is er niet bij. Toch een leuk spel om dan te proberen een goede foto te maken. De bladkoning is ook nog aanwezig en laat zich horen.

erug richting het huisje voor een wandeling langs het Wad. Het tij was precies gunstig waardoor er duizenden steltlopers en eenden zaten. Bontbekplevier,  kluut, tureluur,  bonte strandloper, rosse grutto en bergeend waren in grote aantallen aanwezig.  Ook drieteentjes, zilverplevier en kanoet, maar in lagere aantallen.

Veel vogels vliegen op en vormen prachtige wolken die telkens weer anders door het licht beschenen worden. Het kan bijna niet anders dan dat de onrust veroorzaakt wordt door een jagende slechtvalk en inderdaad zien we een van de steltlopertjes ten prooi vallen aan deze snelle rover.

Maandag

Alweer de laatste dag van ons lange weekend Texel. Tijd voor een wandeling door De Slufter. Een beetje op tijd, want anders wordt het veel te druk. Doelsoort is de strandleeuwerik en na een stukje lopen zien we iemand op de grond liggen met camera. Dat kan bijna niet anders zijn dan de strandleeuwerik en inderdaad.  We kunnen ze mooi bekijken en na een tijdje sluipen onze fotografen ook richting de vogels voor een plaatje. De vogels zijn echter oplettend en voor elke meter die wij dichterbij komen, lopen zij er twee verder.

Ook de eiders, een kleine zilverreiger en strandlopertjes laten zich mooi bekijken.

Nog één keer naar de noordpunt van het eiland met wederom veel koperwieken tussen de rode bessen. Ze zijn slim zat en zitten bijna constant aan de andere kant van de struik waar jij staat, maar af en toe lukt het toch om ze mooi vrij in beeld te krijgen.

Na een lekkere lunch in het zonnetje besluiten we om richting veerboot te rijden. Nog even een blik over de Mokbaai en dan nog langs een plekje op de route bij Schagerbrug. Vlak langs de weg ligt een ondergelopen bollenveldje waar de grauwe franjepoot aanwezig is. Het duurt niet lang voor deze vogel in beeld komt en ook een oeverloper, twee groenpootruiters en een groepje kemphanen laat zich mooi bekijken.

We willen net terug rijden richting Alphen als we opeens een vogel zien spartelen in het water. Door de afstand zien we niet precies wat het is, maar het ziet er triest uit en de vogel wordt ook nog aangevallen door twee meeuwen. Na een tijdje komt de vogel iets dichterbij de kant, maar nog altijd op een meter of 10. De meeuwen worden feller en pikken de vogel uit het water en willen ermee weg vliegen, maar laten het beestje toch weer vallen. Opeens lijkt de vogel door te hebben welke kant deze op moet, maar de meeuwen blijven volgen. Wanneer  de vogel vlakbij de kant is, gaat de meeuw eigenwijs op de kant zitten wachten en blijft de vogel doodstil in het water zitten. Toch maar tijd voor een reddingspoging, we mogen van de boer het land op en lopen er naar toe. Het blijkt een vrouwtje huismus te zijn die volledig uitgeput in het water zit en niet meer beweegt. We nemen haar mee en wrijven haar een beetje droog met keukenpapier en vervolgens in een theedoek. We besluiten haar mee te nemen en halverwege de rit kwam het leven gelukkig weer terug. Na een nachtje bij Brenda geslapen te hebben, heeft ze haar losgelaten in de buurt van andere mussen in Waddinxveen.  Gelukkig een goede afloop voor onze huismus Bikkel!

Tellijst

In de maanden september en oktober is de vogeltrek in volle gang en op zondag 30 september gingen we met een groep van 11 personen naar een telpost langs de Zuid-Hollandse kust.  Verspreid over het land zijn diverse plekken waar vooral in het voor- en najaar fanatiek de vogeltrek gevolgd wordt. Het is een hele andere manier van vogels kijken dan wij meestal doen, maar wel een hele interessante. Je ziet de vogels langsvliegend natuurlijk nooit zo mooi met alle details, maar de aantallen kunnen wel heel indrukwekkend zijn.  Dit samen met de gedachte dat sommige kleine vogels duizenden kilometers afleggen is toch wel heel speciaal.

Het weer is altijd van grote invloed op de trek en dagelijks is er dan ook veel variatie. Bij slechte omstandigheden is er totaal geen trek, op normale dagen zijn het enkele duizenden tot tienduizenden vogels en op echte topdagen zijn er telposten waar zomaar een paar honderdduizend vogels geteld worden.

Tot  eind september toe verliep de najaarstrek nog vrij rustig, de laatste weken werden de aantallen wat hoger en op zaterdag 29 september was er behoorlijk goede vogeltrek.

Rond 07.45 uur kwamen we aan bij telpost De Vulkaan in het Westduinpark in Den Haag. Dit is een van de betere telposten van het land, vooral dankzij de gunstige ligging op een 31 meter hoog duin. Vanaf de telpost heb je een geweldig uitzicht over het omliggende duingebied en de zuidkant van de stad. Aan de zeekant heb je een goed uitzicht over de zee tussen Kijkduin en Scheveningen.  Een goede plek dus om zowel trek van landvogels als zeevogels te zien.

De trek op deze dag was redelijk, maar minder goed dan de dag ervoor. Veel vogels vlogen wat verder weg, al kwamen er soms ook vogels vlak langs ons vliegen. De meeste vogels die langskwamen waren graspiepers en vinken. Deze kwamen soms in mooie groepjes van vele tientallen tegelijk langs.  Ook de eerste spreeuwengroepen trokken langs, maar nog niet in enorme groepen zoals vaak wat later in het seizoen.

Opvallend dit najaar zijn de sijzen die grotere aantallen laten zien dan normaal.  Ook vandaag trekken er weer regelmatig sijsjes over en het mooie is dat deze vaak wat dichterbij vliegen en al van afstand goed te horen zijn door hun kenmerkende roep.

Diverse grote gele kwikstaarten passeren de telpost en ook af een toe een groepje kneutjes en wat zanglijsters. Verder de eerste koperwieken en tussen de vinken enkele kepen.  Qua leeuweriken hoorden/zagen we een enkele boomleeuwerik en veldleeuwerik.

Een paar grote bonte spechten lieten zich mooi zien en een jagende sperwer kwam een paar keer dichtbij langs.

De ervaren tellers van de telpost zijn erg goed in het oppikken van afwijkende geluidjes en zij merkten wat leuke soorten op die wij helaas hebben gemist.  Totaal zijn er tijdens onze aanwezigheid door de lokale ervaren tellers ca. 12.000 vogels geteld.

Ook over zee werd gekeken en dit leverde o.a. grote jager, grote stern, pontische meeuw, middelste zaagbek, zwarte zee-eend en roodkeelduiker op.

Na een paar uur de telpost verlaten en doorgegaan naar de Ganzenhoek bij Meijendel. Een mooi gebied voor een heerlijke wandeling, maar de vogels waren vooral aan het begin erg stil.  Dit wordt gelukkig goed gemaakt door de aanwezigheid van meerdere boomkikkers die zich geweldig laten bekijken.

In het duingebied laat een buizerd zich goed horen en zien en ook de diverse plantjes , zoals de parnassia, krijgen aandacht.

We horen diverse goudhaantjes en spechten en op de plasjes zien we wat dodaarsjes en een wintertaling. In een stuk naaldbos hebben we wat meer geluk. Allereerst twee zwarte mezen die helaas net wegvliegen, daarna meerdere goudhaantjes en ook de vuurgoudhaan.  Een groepje staartmezen is lekker actief en we horen ook een ander geluid ertussen, even checken en ja, het is de glanskop. Lastig te zien, maar een aantal mensen toch nog gelukt. Daarna weer een afwijkend roepje en dat was de vogel waar we op hoopten: de kuifmees. Met wat geduld hebben we daarna minutenlang van twee prachtige kuifmeesjes kunnen genieten.  Een mooie afsluiter!