Alphen aan den Rijn heeft nog meer aan vogels te bieden dan alleen Avifauna. De Vogelwerkgroep Alphen aan den Rijn is er voor iedereen die zich betrokken voelt bij de vogels om ons heen of er gewoon geïnteresseerd in is, zowel jong als iemand van ver boven de vijftig. Kijk dus allen vooral even rond op deze website als je dat de moeite waard vindt.
Wegens de meivakantie waren een aantal vaste excursiegangers verhinderd, maar 7 enthousiaste leden wilden op een mooie, warme lentedag wel genieten van de vele vogels die Texel altijd te bieden heeft.
Eenmaal op de boot kwam de melding dat er morinelplevieren gezien waren en dat is een soort die we graag wilden zien. Bij aankomst niks te zien, maar wel volop zingende veldleeuweriken en mooie gele kwikstaarten. Na een tijdje zoeken, werden ze op een kale akker ver weg gevonden. Een groep van meer dan 10 morinelplevieren.
Een nog echt mooie polder is die van Waal en Burg. Fraaie, vochtige graslanden en erg bloemrijk met op sommige plekken ook volop orchideeën. Hier zagen we diverse kluten, mooie mannetjes kemphaan en o.a. jongen van de kievit en grutto.
In het voorjaar zijn de plasjes aan de oostkant van Texel een magneet voor vele meeuwen, sterns en kluten. Vele duizenden beesten broeden hier en zijn fantastisch te bekijken. Hoogtepunten waren diverse dwergsterns en een mooie zomerkleed kleine strandloper. Een lepelaar liet zich van dichtbij fraai zien en tussen de rotganzen zat ook nog een zwarte rotgans.
Een melding van de fraaie koningseider kwam binnen, dus een wandeling op het strand volgde. We zagen veel mooie mannetjes eider, maar de koningseider was niet te vinden. Wel veel badgasten die volop van de warme zon genoten.
In de bossen bij De Koog gingen we op zoek naar de Iberische tjiftjaf, de zuidelijke variant van onze tjif met een eigen kenmerkende roep. Na enkele minuten liet hij zich duidelijk horen en later ook goed zien.
De tijd vliegt natuurlijk tijdens zo’n dag en we wilden ook nog naar de noordkant van het eiland. Onderweg een stop bij de tulpenvelden om de gele kwikstaarten op de tulpen te zien. De gele kwikstaart zit graag tussen de bloemen en jaagt hier naar insecten. Als de felgekleurde vogels dan op de tulpen gaan zitten, is het echt genieten voor vogelaars en fotografen. Op en top voorjaar!
Op het Renvogelveld naast de vuurtoren zaten ook weer gele kwikstaarten, maar na even zoeken werden hier ook de engelse en noordse kwikstaart tussen gevonden. De kneu, grasmus en tapuit lieten zich tijdens een wandeling door de duinen nog even mooi zien.
Het was alweer einde van de middag en tijd om een hapje te eten, voor we weer afscheid moesten nemen van vogeleiland Texel.
Op een zomerse zondag in april vertrokken we met 8 personen richting Ridderkerk en Hendrik-Ido-Ambacht. De laatste jaren zijn hier een aantal nieuwe natuurgebieden gerealiseerd die we weleens met onze vogelwerkgroep wilden bezoeken.
Blauwborts (Martijn)
Door afsluitingen van enkele afritten en N-wegen liepen we wat vertraging op, dus ietsje later dan gepland stonden we bij de Crezéepolder. De plek was verrassend omdat de kaartjes nog aangaven dat het vooral polderlandschap was, ze hebben het echter grotendeels afgegraven en vol laten lopen met water.
De eerste vogels die zich lieten zien en horen waren diverse paartjes kleine plevier. Deze pionierssoort broedt hier op de kalere stukken grond. Ook een enkele bontbekplevier was aanwezig.
Gelekwikstaart (Martijn)
Al snel vloog er wat klein spul op en de kleur maakte het niet moeilijk om de soort te determineren. Ze waren namelijk felgeel, dus dit moesten gele kwikstaarten zijn. Met wat geduld kregen we deze prachtige beestjes enkele malen schitterend in beeld.
Op het water was het vrij stil, waarschijnlijk had dit te maken met het getij, want de waterstand kan hier tussen hoog en laag water toch nog flink verschillen gaven de borden aan. Om de hoek van de dijk zaten enkele honderden sierlijke kluten, wat kieviten en tureluurs. Opeens was er paniek onder de kluten en waarschijnlijk kwam dit omdat op flinke hoogte een roofvogel overvloog. Helaas zagen we deze net te laat en konden we deze alleen nog op afstand en met tegenlicht zien. Even later de volgende roofvogel, een bruine kiekendief.
Door richting Hendrik-Ido-Ambacht, polder Sandelingen. In het oostelijke deel vind je enkele mooie rietveldjes waar we diverse rietvogels konden waarnemen. Volop aanwezig was de rietgors, waarbij de mannetjes vaak op een wat hoger punt hun lied lieten horen. Ook de rietzangers waren druk aan het krassen en imiteren vanuit het riet. De explosieve zang van de cetti’s zanger hoorden we ook al meteen bij aankomst en dit bleef de gehele tijd zo. De cetti’s zanger horen is geen probleem, zien meestal echter wel. Na een tijdje wachten zagen we hem enkele malen laag in een struik zitten.
Een van de meest geliefde rietvogels is de fraai gekleurde blauwborst. Deze konden we eerst niet vinden maar zat tijdens het kijken naar een grasmus opeens boven in dezelfde boom. Helaas met tegenlicht, maar toen iedereen wilde kijken vloog hij naar de andere kant tussen het riet. Hier kon je hem tussen de stengels door nog redelijk zien en liet hij af en toe zijn zang horen.
Kneu (Martijn)
Omdat het in deze periode echt de tijd is van de terugkomst van de zomervogels, konden we regelmatig een nieuwe jaarsoort noteren zoals o.a. de diverse zwaluwen. We zagen de boerenzwaluw, huiszwaluw en ook de grotere sikkelvormige gierzwaluw. Qua roofvogels zagen we hier de buizerd, torenvalk en de havik.
Ook een mooie bruinig gekleurde purperreiger kwam over ons heen vliegen en in het riet zagen we enkele malen een fraai paapje.
De westkant van polder Sandelingen is een groot open gebied, dat nog volop in ontwikkeling is. Het open gebied vonden wij wat tegenvallen met allemaal percelen met kleine boompjes en wilde lage begroeiing. In een plasje vonden we de zomertaling, een mooi getekende eend, waar het helaas niet zo goed mee gaat. De aantallen blijven jaarlijks omlaag gaan. Ook hier in het gebied weer enkele gele kwikstaarten en een groepje putters.
Verderop in het gebied stonden wat oudere bomen, fruitbomen en veel bramenstruiken. Hier waren de vogels een stuk actiever en zagen we meerdere grasmussen, kneutjes, heggenmus, fitis, tjiftjaf en zwartkop. In de verte was een roepende koekoek te horen, een geluid dat helaas ook steeds minder te horen is in Nederland.
De tijd tikte alweer flink door en we wilden nog richting de Alblasserwaard. Allereerst richting Kinderdijk, waar we een mooi uitzicht hadden over de molens. Omdat de wandeling naar de vogelhut toch nog een flink eind lopen was, besloten we dit niet te doen omdat er anders te weinig tijd zou zijn voor de laatste stop. Vanaf de dijk een tijdje over het gebied gekeken. De visdiefjes zagen we wel, maar de zwarte stern liet zich niet zien. Vanuit het riet klonk ook hier weer de cetti’s zanger.
De laatste stop was gepland nabij Bleskensgraaf waar in de polder nog een groep brandganzen zou zitten met daartussen twee roodhalsganzen. De groep ganzen was enorm met vele duizenden brandganzen, iets wat je in april niet meer verwacht. Het was dus flink zoeken, maar na een tijdje werd eerst 1 en later ook de 2e roodhalsgans ontdekt. Echt een prachtige soort, maar toch wel erg apart om deze met een temperatuur van 25 graden te zien. Het zijn vooral wintergasten die we normaal zoeken als we in de winter met handschoenen en mutsen op pad gaan. Een mooie afsluiter van een heerlijke warme vogeldag.
Op de vroege zondagochtend stonden we om 07.00 uur met 7 personen klaar voor een lange vogeldag naar Limburg. De dag begon al met een laag overvliegende sperwer op de parkeerplaats. De 1e stopplek werd besproken en vervolgens snel de auto in. Met het weer hadden we veel geluk, na een ijskoude week zou het vandaag ruim 10 graden worden en tot het eind van de middag droog blijven met ook regelmatig zon.
Kraanvogels Limburg 2018 (Foto Martijn)
De 1e stop was gepland tussen Oploo en Elsendorp in het zuidoosten van Brabant. Hier werd de dagen hiervoor een groepje van rond de 20 kraanvogels gezien en dit was voor vandaag toch wel echt één van de belangrijkste doelsoorten.
De vogels leken niet meer aanwezig, maar een schitterende kleine bonte specht liet zich geweldig zien en horen. Een cadeautje, want de spechten waren onze andere voornaamste doelsoorten. Ook een kuifmees riep regelmatig, maar liet zich niet zien. Terug bij de auto kwam opeens een groep van 13 kraanvogels heel dichtbij en laag overvliegen. We merkten ze pas op toen ze vlakbij ons waren, omdat ze stilletjes overvlogen terwijl ze normaal vaak roepen. Toen we een paar honderd meter verder reden zaten er ook nog drie kraanvogels op het land, deze konden door de telescoop mooi bewonderd worden. De eerste stop was succesvol.
Op naar de volgende plek voor een mooie wandeling door het Munningsbos bij Posterholt in Midden-Limburg. Dit is een niet al te groot bos, met veel afwisseling van oude beuken, zomereiken en ook naaldbos. Op zoek naar de middelste bonte specht, een specht die vroeger erg zeldzaam was maar de laatste 10-15 jaar steeds meer voorkomt in met name Limburg en diverse plekken in Oost- en Midden-Nederland. Bij de auto eerst maar koffie drinken in het heerlijke warme zonnetje, genietend van enkele fraai gekleurde geelgorzen en volop roepende holenduiven. De zoektocht naar de mibo (middelste bonte specht) was ook niet meer nodig, want al snel hoorden we er eentje roepen en die kwam in de boom naast de auto zitten, al snel gevolgd door een 2e exemplaar. Dat is makkelijk! Vervolgens heerlijk gewandeld door het bos, waarbij we minimaal 5 middelste bonte spechten hebben gezien en ze ook constant hoorden roepen. Verder ook diverse grote bonte spechten, maar de zwarte specht werkte minder goed mee. Slechts eenmaal hoorden we deze in de verte roepen.
Sijs Linmburg 2018 (Foto. Martijn)
Mooi waren ook de diverse boomklevers, boomkruipers en een paar kuifmezen. De zwarte mees en een groepje sijzen liet zich ook goed horen.
Omdat er deze week door de kou veel kraanvogels in Frankrijk bleven hangen en de omstandigheden dit weekend perfect waren, hielden we de waarnemingen van de kraanvogels in België en Zuid-Limburg goed in gaten op waarneming.nl en waarnemingen.be. Later op de ochtend zag je dat de trek behoorlijk op gang kwam, voor ons het teken om naar Zuid-Limburg te gaan.
Op de route ernaar toe werd door enkelen van ons nog even kort een rode wouw gezien en op een gegeven zagen we een plek waar meerdere buizerds vlogen. Hier even gestopt en blijkbaar was dit een veldje met veel muizen. We zagen hier minimaal 20 buizerds en ook 15 grote zilverreigers. Indrukwekkend was ook een groep met meer dan 100 holenduiven.
Eenmaal in Zuid-Limburg hebben we eerst even kort gezocht op de plek van de grauwe gors, maar toen we hoorden dat 20 minuten verderop groepen van honderden kraanvogels werden gezien, zijn we snel de auto in gesprongen. Inmiddels werden er groepen van 1500 kraanvogels gemeld en na een kwartier zagen wij vanaf de snelweg ook een enorme groep onze kant opkomen. Meer dan 1000 vogels vlogen over ons heen, iets wat je in Nederland zelden meemaakt. Op de snel weg natuurlijk geen mogelijkheid om te stoppen, maar oh wat een gaaf gezicht zo’n enorme groep.
Een paar minuten later reden we bij Simpelveld en zagen we de volgende groep komen en hier konden we de auto mooi parkeren. De groep van ca. 100 vogels kwam prachtig naar ons toe vliegen en begon boven ons hoofd te cirkelen en luid te roepen. Genieten, een droom, dit was waar we op hadden gehoopt.
Film van Jeroen Verburg
Al snel zagen we dat dit slechts het begin was, in de verte zagen we weer enkele massale groepen aankomen. De auto in en richting het open veld op een heuvel bij Wahlwiller. Hier had je een prachtig breed uitzicht en juist op het moment dat wij aankwamen, kwamen diverse grote groepen samen, vlak boven ons. Enkele duizenden kraanvogels kwamen recht over ons heen vliegen en een flink deel van de groep bleef ook nog bijna 10 minuten lang rond ons heen cirkelen. Waar je ook keek, overal zag en hoorde je kraanvogels. Mooi om te zien was ook dat een nieuwe groep in perfecte V-formatie de rest van de cirkelende groep oppikte om vervolgens weer door te trekken in noordwaartse richting.
Ruim 1,5 uur lang hebben we constante kraanvogeltrek om ons heen gehad, soms op flinke afstand (bijv. boven het drielandenpunt bij Vaals), maar soms ook prachtig boven onze hoofden. Enkele andere vogelaars sloten zich bij ons aan en waren volop aan het genieten en aan het tellen.
Een nieuwe groep van ca. 250 kraanvogels diende zich aan, maar eronder vloog ook een roofvogel. Een prachtige rode wouw, maar even verderop nog één en nog één. Drie rode wouwen en 250 kraanvogels tegelijk, wow!
Na even wat stilte en kraanvogels vooral op wat grotere afstand kwam er een nieuwe groep mooi over en ook nu weer rode wouwen, ditmaal maar liefst 4.
We waren allemaal erg onder de indruk en hebben minimaal 15.000 kraanvogels over zien vliegen. Een kleine kilometer verderop stond een groepje vogelaars al vanaf het eind van de ochtend systematisch te tellen en zij hadden meer dan 40.000 kraanvogels geteld. Onze 15.000 is wellicht ook nogwat onderschat, maar zulke aantallen had niemand durven dromen en tellen was op sommige momenten bijna onmogelijk. Slechts eenmaal eerder zijn er in Nederland op 1 plek meer kraanvogels gezien dan vandaag, tijdens de najaarstrek van 2014. Zeker voor het voorjaar was dit een recorddag. Rond 16.30 kwam er een regenfrontje aan en dit deed ook de stroom aan kraanvogels stoppen. Tijd om terug richting Alphen te gaan.
Een geweldige ervaring die we niet snel zullen vergeten!
Eenmaal op de boot kwam de melding dat er morinelplevieren gezien waren en dat is een soort die we graag wilden zien. Bij aankomst niks te zien, maar wel volop zingende veldleeuweriken en mooie gele kwikstaarten. Na een tijdje zoeken, werden ze op een kale akker ver weg gevonden. Een groep van meer dan 10 morinelplevieren.
Een nog echt mooie polder is die van Waal en Burg. Fraaie, vochtige graslanden en erg bloemrijk met op sommige plekken ook volop orchideeën. Hier zagen we diverse kluten, mooie mannetjes kemphaan en o.a. jongen van de kievit en grutto.
De tijd vliegt natuurlijk tijdens zo’n dag en we wilden ook nog naar de noordkant van het eiland. Onderweg een stop bij de tulpenvelden om de gele kwikstaarten op de tulpen te zien. De gele kwikstaart zit graag tussen de bloemen en jaagt hier naar insecten. Als de felgekleurde vogels dan op de tulpen gaan zitten, is het echt genieten voor vogelaars en fotografen. Op en top voorjaar!
Op het Renvogelveld naast de vuurtoren zaten ook weer gele kwikstaarten, maar na even zoeken werden hier ook de engelse en noordse kwikstaart tussen gevonden. De kneu, grasmus en tapuit lieten zich tijdens een wandeling door de duinen nog even mooi zien.
